اثربخشی نمایش‌درمانگری خانواده بر کاهش تعارض والد ـ نوجوان؛ یک مطالعه تک آزمودنی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی نمایش‌درمانگری خانواده بر کاهش تعارض والد فرزند در نوجوانان انجام شد. روش پژوهش این مطالعه شبه‌آزمایشی با ساختار طرح تک‌آزمودنی است. گروه نمونه به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و شامل 4 نوجوان 12-14 ساله می‌شد که در دو مدرسه راهنمایی منطقه یک شهر تهران در سال تحصیلی 1392-1393 مشغول به تحصیل بودند. آزمودنی‌‌ها در هفت جلسه نمایش‌درمانگری خانواده شرکت کردند و پرسشنامه اندازه‌گیری تعارض والد ـ نوجوان (فرم نوجوان) سه مرتبه پیش از اجرای مداخله (خط پایه) و در جلسات سوم، پنجم و هفتم نمایش‌درمانی توسط آنها تکمیل گردید. علاوه بر این به‌منظور پیگیری روند تغییرات پس از مداخله، نتایج پژوهش 2 مرتبه (دو هفته و چهار هفته پس از مداخله) به‌وسیله پرسشنامه‌ مذکور پیگیری شد. یافته‌‌های پژوهش با استفاده از روش‌‌های تحلیل چشمی نمودار، محاسبه اندازه اثر و درصد تغییرات تحلیل شدند. تحلیل یافته‌‌ها نشان داد نمایش‌درمانگری خانواده در کاهش تعارض والد ـ نوجوان در هر چهار آزمودنی مؤثر بوده است. مسئله قابل توجه تغییر چشمگیر تعارض والد ـ نوجوان در سه جلسه اول مداخله بود. یعنی همزمان با آموزش تعاملات مثبت در خانواده، بهبود روابط، تأکید بر لزوم تفریح در خانواده و در بیرون از خانواده و تأکید بر نقش پدر در خانواده، بیشترین تغییرات در آزمودنی‌‌‌ها گزارش شد.